Instalacje fotowoltaiczne z roku na rok zyskują na popularności, nie tylko wśród osób prywatnych, ale także firm, które chcą zainwestować w odnawialne źródła energii, aby zminimalizować koszty zużycia energii elektrycznej. Ponadto różnego rodzaju dotacji, jak np. Mój Prąd 5.0, czy ulgi, to kolejne czynniki wpływające na wzrost zainteresowania innowacyjną technologią pozyskiwania energii elektrycznej. Jeśli chodzi o przedsiębiorstwa, to dodatkowym atutem zainstalowania instalacji fotowoltaicznej jest dbałość o wizerunek firmy jako dbającej o środowisko naturalne. Czy fotowoltaika dla firm może zostać wliczona w koszty?
Przeczytaj także:
Czy fotowoltaikę można wrzucić w koszty?
Fotowoltaika dla firm stanowi rozwiązanie przynoszące liczne korzyści. Posiadanie własnego źródła energii umożliwia znacznie obniżyć bieżące rachunki za prąd, nawet do 90%, szczególnie w przypadku firm posiadających status prosumenta. Takie rozwiązanie gwarantuje również ochronę przed corocznymi podwyżkami cen prądu, co z kolei przyczynia się do stabilnego rozwoju przedsiębiorstwa, zwiększa jego konkurencyjność oraz ułatwia planowanie inwestycji długoterminowych.
Zastosowanie odnawialnych źródeł energii, takich jak fotowoltaika, nabiera także coraz większego znaczenia w kontekście preferencji konsumenckich. Z raportu “Consumer Products and Retail: How sustainability is fundamentally changing consumer preferences” opracowanego przez Instytut Badawczy Capgemini wynika, że konsumenci coraz częściej uwzględniają zrównoważony rozwój w swoich decyzjach zakupowych. Stanowi to więc istotną wartość dodaną dla firm korzystających z fotowoltaiki.
Inną korzyścią płynącą z posiadania własnej elektrowni słonecznej jest możliwość optymalizacji podatkowej, co zostanie dokładniej omówione w dalszej części artykułu. Znaczące obniżenie podatku do zapłacenia w połączeniu z bezpośrednimi oszczędnościami na rachunkach za energię elektryczną oraz pośrednimi zyskami wizerunkowymi i organizacyjnymi sprawia, że inwestycja w fotowoltaikę jest bardzo korzystna.
Fotowoltaika a koszty uzyskania przychodu, czyli co można odliczyć?
W rozumieniu przepisów podatkowych, koszty uzyskania przychodu obejmują różnego rodzaju wydatki, które są uzasadnione w kontekście prowadzenia działalności gospodarczej. Oznacza to, że wszelkie koszty, które mogą realnie przyczynić się do generowania przychodów w firmie, kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodu. Do nich zalicza się na przykład samochód firmowy wraz z paliwem, meble biurowe, a także instalacja fotowoltaiczna.
Jeśli chodzi o instalacje PV, istnieje kilka opcji optymalizacji podatkowej. Jedną z nich jest możliwość odliczenia podatku VAT związanego z zakupem i instalacją systemu. Kolejną opcją jest skorzystanie z odpisów amortyzacyjnych, które pozwalają na rozłożenie kosztu inwestycji na kilka lat, obniżając tym samym roczne obciążenie podatkowe. Ponadto istnieje jeszcze możliwość skorzystania z odpisów rat leasingowych, jeśli system fotowoltaiczny został zakupiony w ramach umowy leasingu.
Zwrot VAT
W przypadku ulg fiskalnych dla przedsiębiorstw istotnym aspektem jest prawo do zwrotu VAT z fotowoltaiki, które wynika z przepisów ustawy o VAT, w szczególności z art. 86 ust. 1. Aby skorzystać z tego prawa, przedsiębiorca musi spełnić kilka warunków. Po pierwsze, niezbędne jest otrzymanie faktury za zakupiony towar lub usługę. Po drugie, u sprzedawcy towaru lub usługi musi powstać obowiązek podatkowy. Ostatnim warunkiem jest wykorzystanie zakupu do celów związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych.
Jeżeli więc instalacja fotowoltaiczna jest wykorzystywana do produkcji energii niezbędnej do prowadzenia działalności gospodarczej oraz do realizacji zadań objętych podatkiem, firma może ubiegać się o zwrot VAT związany z tą instalacją. W sytuacji, gdy przedsiębiorstwo inwestuje w fotowoltaikę, naliczony podatek VAT od tej inwestycji wynosi 23% i może być w całości odliczony od podatku należnego przez przedsiębiorstwo. Dzięki temu przedsiębiorcy mają możliwość uzyskania znaczących oszczędności podatkowych poprzez inwestycję w systemy fotowoltaiczne.
Odpis amortyzacyjny
Optymalizacja podatkowa związana z fotowoltaiką i amortyzacją opiera się na uwzględnieniu zużycia i utraty wartości środków trwałych należących do firmy. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym, przedsiębiorstwa mogą dokonywać tzw. odpisów amortyzacyjnych, które odzwierciedlają proces zużycia środków trwałych.
W przypadku instalacji fotowoltaicznej ważne jest określenie, czy dana instalacja jest traktowana jako odrębny środek trwały, czy też jest częścią budynku. Jeśli jest integralną częścią budynku i nie może być zdemontowana bez uszczerbku dla nieruchomości, wówczas jest ona amortyzowana razem z budynkiem, zwiększając jego wartość. Natomiast, gdy instalacja fotowoltaiczna może być zdemontowana bez uszkodzenia i nie wpływa negatywnie na stan budynku, wtedy jest ona traktowana jako odrębny środek trwały i podlega oddzielnej amortyzacji.
Stawka amortyzacji oraz sposób odliczeń zależą od klasyfikacji fotowoltaiki zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT). Zazwyczaj instalacje fotowoltaiczne są klasyfikowane w jednej z dwóch kategorii KŚT:
Grupa 3, podgrupa 348, obejmująca pozostałe turbozespoły i zespoły prądotwórcze, gdzie stawka amortyzacji wynosi 7% rocznie. Jest to popularny wybór w interpretacjach podatkowych.
Grupa 6, podgrupa 669, obejmująca pozostałe urządzenia nieprzemysłowe, ze stawką amortyzacji wynoszącą 10%.
Wybór odpowiedniej klasyfikacji i stawki amortyzacji jest istotny, ponieważ wpływa na sposób, w jaki przedsiębiorstwo może uwzględniać koszty instalacji fotowoltaicznej w swoim rozliczeniu podatkowym, przyczyniając się tym samym do optymalizacji podatkowej.
W ramach ustawy o CIT przewidziano możliwość dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych dla instalacji fotowoltaicznych. Z tej opcji mogą korzystać podmioty, które dopiero rozpoczynają działalność gospodarczą, a także mali podatnicy. Małymi podatnikami są ci, których przychody ze sprzedaży w poprzednim roku podatkowym łącznie z należnym podatkiem VAT nie przekroczyły kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro.
Jednorazowy odpis amortyzacyjny dotyczy wyłącznie środków trwałych z grup 3-8 KŚT, przy czym wyłącza z tego zakresu samochody osobowe. Istotnym aspektem tej formy amortyzacji jest limit kwotowy, który określa, że w danym roku podatkowym podatnik może odpisać maksymalnie 50.000 euro. W tym limicie muszą się zmieścić nie tylko koszty związane z instalacją fotowoltaiczną, ale również ewentualne inne poniesione wydatki.
Leasing fotowoltaiki
Posiadanie własnej elektrowni fotowoltaicznej może przyczynić się do optymalizacji podatkowej, szczególnie gdy korzysta się z leasingu na fotowoltaikę. Ta forma finansowania występuje w różnych wariantach, z których najczęściej spotykane to leasing operacyjny i finansowy, a każdy z nich różni się pod kątem traktowania fotowoltaiki jako kosztu uzyskania przychodu.
W przypadku leasingu operacyjnego, właścicielem instalacji fotowoltaicznej przez okres trwania umowy jest firma leasingowa lub bank i to one dokonują odpisów amortyzacyjnych. Dla firmy korzystającej z instalacji PV kosztem uzyskania przychodu są wówczas zarówno kapitałowa i odsetkowa część raty leasingowej, jak i wszelkie opłaty dodatkowe np. wstępna, manipulacyjna, prowizje oraz koszty eksploatacyjne związane z instalacją.
Z kolei w leasingu finansowym, leasingobiorca, czyli firma korzystająca z instalacji, staje się jej właścicielem na czas trwania umowy i to on dokonuje odpisów amortyzacyjnych. W tym przypadku kosztem uzyskania przychodu jest odsetkowa część raty leasingowej oraz ewentualne koszty eksploatacyjne.
Obie te opcje finansowania pozwalają na korzystne „wrzucenie” fotowoltaiki w koszty firmy, przynosząc wymierne korzyści finansowe. Warto jednak pamiętać, że zasady dotyczące fotowoltaiki jako kosztu uzyskania przychodu mogą różnić się w zależności od konkretnej sytuacji i interpretacji przepisów podatkowych. W przypadku wątpliwości zaleca się zawsze skorzystać z doradztwa podatkowego lub zindywidualizowanej interpretacji wydawanej przez Krajową Informację Skarbową, aby uzyskać dokładne wyjaśnienia dotyczące konkretnego przypadku.
